Bu sapsarı buğday tarlalarına bakınca, çocukluğumda her yaz gittiğim memleketim aklıma geldi.
O zamanlar buğday başaklarının arasında dolaşmayı çok severdim. Özellikle de rüzgâra karşı. Çünkü rüzgâr estiğinde, o başaklardan insana huzur veren, müzik gibi inanılmaz güzel bir ses çıkardı. Çok müthiş, güzel bir duyguydu o. Bu resimlerle oraları ne kadar özlediğimi bir kez daha farkettim.
Yaşanmış güzellikleri, bugün bile özlemle dile getiren ve bizlerede hissettirebilen QaOs arkadaşımızın yorumunu, aynı duyguyla ortak olacağınızı düşündüğüm için “iznini alarak” sizlerle de paylaşmak istedim. Teşekkürler.. bu güzel duyguyu bizlere de aktardığın için.
